سهراب سرابی اسطوره بدنسازی ایران در 13 فروردین ماه سال 1325 ش. در مشهد متولد شد.
سهراب سرابی در سن 13 سالگی
ازهمان اوان نوجوانی در رشته هایی نظیر ژیمناستیک، آکروبات، کشتی، والیبالو... استعداد عجیبی از خود نشان داد و بسیار موفق شد، اما آنچه که بیشتردر سرابی جوان به چشم می آمد، بدن بسیار زیبا و خوش تراش وی بود و سرابی جوان از بابت زیبایی بدنش دایماً مورد تحسین تماشاچیان قرار می*گرفت.
همینتشویقها در نهایت باعث کشیده شدن سهراب سرابی در سن 16 سالگی به تمریناتبدنسازی شد و در همین دوران هنگامی که سرابی جوان در خیابان ارگ (یکی ازخیابانهای پر رفت و آمد و معروف آنزمان مشهد بوده است) شخص بسیار ورزیده وقوی هیکلی را مشاهده می*کند و به اقرار خود هفت بار بصورت دو از فرد مذکورجلو می*زند تا استیل و فرم بدنی وی را از نزدیک و رو در رو مشاهده نماید.با تعقیب این فرد که محمد رضوی نام داشت سهراب سرابی به محلی که آینده اورا در ورزش رقم زد راه یافت.علی رغم این مساله که محمد رضوی به وی، به علتکم سن و سال بودن اجازه تمرین در باشگاه را نداد، اما سهراب سرابی به طورمستمر و پیگیر به انجام تمرینات در منزل با وسایل دست ساز خود همت گماشت.

سهراب سرابی در سن 16 سالگی (راست) و یکی از همکلاسیهایش (چپ)

اولین خبر مطبوعاتی مربوط به سهراب سرابی که در نشریه کیهان مورخ 15 / 8 / 1344 ش. به چاپ رسیده بود.
چندی بعد سهراب سرابی توانست توجه محمد رضوی از قهرمانان وزنه برداری استان خراسان و مدیر یک باشگاه بدنسازی را جلب نموده و اجازه ورود به باشگاه رادریافت نماید.

ایستاده در ردیف جلو از سمت راست: محمد رضوی، سید محمد حسینی، سهراب سرابی و سید حسین حسینی
در سال 1344 ش. (1965 م.)، سرابی 18 ساله با قدرت و اراده هر چه تمامتر سه مقام بزرگ در دنیای بدنسازی آن زمان را درو کرد:
1. قهرمانی کشور در رسته آپولون
2. قهرمانی آسیا در رسته کوتاه قد و
3. عنوان سومی جهان
به این ترتیب سه دهه زندگی قهرمانی سهراب سرابی آغاز شد.

رقابتهایقهرمانی کشور در سال 1344 ش. (در محل باشگاه شعبان جعفری) بترتیب ایستادهاز راست به چپ: زینل بلانشی (مقام سوم)، سهراب سرابی (مقام اول) و غلاممالکی (مقام دوم).

سهراب سرابی در سن مسابقات بدنسازی جهان 1965 م.، تهران.
همانطورکه پیشتر گفته شد بنا به وجود برخی غرض ورزیها، به علت درخشش بدنسازی واینکه این ورزش نو پا، هم دوش و حتی بهتر از وزنه*برداری در حال درخشیدنبود، برخی از اشخاص و جریانات باندی توانستند برای مدت 6 سال بدنسازی رافلج، سرابی را خانه نشین و به ملت قهرمان پرور ایران خیانت کنند.
البته سهراب سرابی در طول این شش سال به خدمت نظام وظیفه رفت وارد دانشگاه شد وبه عنوان آموزگار نمونه مشغول به کار شد و اجازه نداد تا مشکلات زمانه بروجودش تسلط یابند و در طی این زمان در صحنه ورزشی مانند رقابتهای وزنه برداری دانشجویی حضور یابد.

سهراب سرابی در سن 18 سالگی

سهراب سرابی در مدت تعطیلی مغرضانه بدنسازی در خلال سالهای 1344 تا 1350 ش. فعال بود و در بسیاری از رقابتهای ورزشی شرکت می جست.


سهراب سرابی در تابستان 1350 ش.
درسال 1350 ش. همزمان با از سرگیری رقابتهای بدنسازی در کشور، سرابی دوباره با اقتدار به رقابتها بازگشت و با غلبه بر سیرون هامازاسب و کسب عنوانآقای ایران، نشان داد که از چه قابلیتها و توانمندی بالایی برخوردار است.

رقابتهای بدنسازی ایران 1350 ش. به ترتیب ایستاده از راست به چپ: حسین شکوه (بالباس رسمی)، محمد نصیری، سیرون هامازاسب، سهراب سرابی، علی علائی و نصرالله دهنوی
درهمین رقابت سهراب سرابی نشان داد که تنها یک بدنساز ماهر و عاری از اخلاقو خصایل پهلوانی نیست، وی با وجود برتری و غلبه بر آقای هامازاسب به احترام وی به روی سکو نرفت و حتی جام قهرمانی خود را به نشان احترام به بزرگی و مقام پیشکسوتی آقای هامازاسب، به وی تقدیم نمود.

رقابتهای قهرمانی کشور سال 1350 ش.، ایستاده از راست به چپ: معاون سازمان تربیتبدنی وقت، بهمن ثقفیان رئیس فدراسیون*های سازمان تربیت بدنی وقت، سیرونهامازاسب (سوم)، سهراب سرابی (اول) و علی علائی (دوم)، قاسم خالدی مدیرعامل سازمان آب خراسان و نیز مسئول هیات وزنه*برداری و بدنسازی خراسان ودر کنار تصویر آقای گرائیلی رئیس کمیته داوران و با جناغ مرحوم نامجو
اینع مل جوانمردانه باعث شد تا سهراب سرابی از درجه قهرمانی به مقام رفیع پهلوانی صعود کند و طنین آوای درود بر پهلوان سهراب سرابی در طول تاریخبدنسازی ایران طنین افکند.
در جدول ذیل عناوین و قهرمانی های برجسته پهلوان سهراب سرابی به صورت فهرست وار آمده است:سال برگزاری
سری رقابتها
کشوری
آسیایی
جهانی
1344 ش. برابر با 1965 م.
مقام نخست رسته کوتاه قد در تهران
مقام نخست رسته کوتاه قد در تهران
مقام سوم رسته کوتاه قد در تهران
1350 ش. برابر با 1971 م.
مقام نخست رسته کوتاه قد و کسب عنوان آقای ایران
-
-
1351 ش. برابر با 1972 م.
مقام نخست رسته کوتاه قد و کسب عنوان آقای ایران
-
-
1352 ش. برابر با 1973 م.
مقام نخست رسته کوتاه قد و کسب عنوان آقای ایران
مقام دوم رسته کوتاه قد در کوالالامپور، مالزی
مقام چهارم رسته کوتاه قد در ژنو، سوئیس
1353 ش. برابر با 1974 م.
مقام نخست رسته کوتاه قد و کسب عنوان آقای ایران
-
مقام پنجم رسته کوتاه قد در ورونا، ایتالیا
1354 ش. برابر با 1975 م.
مقام نخست رسته کوتاه قد و کسب عنوان آقای ایران
مقام نخست رسته کوتاه قد در سنگاپور
-
1355 ش. برابر با 1976 م.
مقام نخست رسته کوتاه قد و کسب عنوان آقای ایران
مقام دوم رسته کوتاه قد در لاهور، پاکستان
-
1357 ش. برابر با 1978 م.
مقام نخست رسته کوتاه قد و کسب عنوان آقای ایران
مقام سوم رسته 70kg در سنگاپور
-
1376 ش. برابر با 1997 م.
مقام نخست
مقام دوم پیشکسوتان در سئول، کره جنوبی
-




رقابتهایآسیایی 1975 م. سنگاپور در رسته کوتاه قد سهراب سرابی (اول) و در کنار وی رئیس فدراسیون بدنسازی آسیا آقای پل چوآ مشاهده می شود.

هنگامیکه زندگی ورزشی؛ قهرمانی سهراب سرابی مورد بررسی قرار می گیرد شواهدبسیاری گواهی می دهند که او در تاریخ بدنسازی ایران یک اسطوره واقعی و خللناپذیر است. پهلوان سهراب سرابی هنگامی جایگاه یک اسطوره در تاریخ بدنسازیایران را اشغال می کند که بدانیم وی با وجود غلبه بر افرادی نظیر احمداینانلو قهرمان شهیر ترک و به دست آوردن مقام های آسیایی و جهانی،متاسفانه به علت بحبوحه سیاسی در سال 1357 ش. و هشت سال تهاجم تحمیلی وناجوانمردانه دنیا علیه ایران اسلامی از صحنه رقابتها دور بود و عمرقهرمانی وی به هدر رفت و تا سال 1373 ش. که ورزش بدنسازی عملاً تعطیل بود،سرابی هم به علت جبر زمانه نتوانست بر قابلیتها و افتخارات گذشته خویش مهرتائید بزند بزرگواری و مظلومیت پهلوان سرابی هنگامی بهتر درک می*شود کهبدانیم به عنوان مثال احمد اینانلو رقیب دیرینه وی که همیشه در صحنه*هایبین المللی از وی پایینتر بود در تمام سالهای غیبت سرابی به عناوین ومدالهای قهرمانی بین المللی دست می*یافت. پهلوان سرابی هرگز شکایت نکرد وخم به ابرو نیاورد تا مبادا حیثیت ملی و میهنی اش به زیر سوال رود، وی باوجود اینکه می توانست از راهکارهای مختلفی استفاده کند تا دوباره دررقابتهای بین المللی مطرح گردد، اما بنا به مصالح ملی و میهنی از اینراهکارها چشم پوشی کرد و در سکوت به آماده سازی خود ادامه داد تا اینکه باوجود خیانتها و ناجوانمردی*های سردمداران فدراسیون وقت وزنه برداری،توانست در سال 1375 ش. (1996 م.) به عنوان قهرمانی استادان بزرگ آسیا دستیابد و ثابت کند که اگر شرایط زمانه مساعد بود، حداقل برای مدت 31 سالقهرمان بلامنازع ایران و جزء چهره های برتر رقابتهای بین المللی قرارمی گرفت.

سهراب سرابی در سن 52 سالگی
البته پهلوان سهراب سرابی با اهدا کردن فرزند قهرمان و شایسته ای نظیر سامان را میهن و مردمش ادا کرد و اجازه نداد تا نام ایران و ایرانی از صحنه رقابتهای آسیا و جهان محو شود.

سهراب و سامان سرابی دو چهره برجسته و فداکار بدنسازی ایران.